ne seni seveyim
ne de seni sevmeyi..
kendime tenkit
Ey yağmur getiren, Ey söküp atan kederleri Ey dört yanından kederi özümsemiș șakayık Neyi hak bilirsin ki susarsın Nedir içini karartan O ki gerçek değil miydi mukadder son Veya başlatan değilmidir her bir zümreyi Sen ki Ademin kovulan soyusun Taşırsın içinde başlangıcı ve sonu Çocuklar ezbere bilmezler mi senin günahlarını Değil mi ki yüreğinde cennetin ve cehennemin ihtişamı Rabbin Yûsûf'un da rabbi değil mi? Öyleyse bu sürgün yeri bir ana kucağı değil mi sana? İçine yalın ayak girdiğin ateş, yansıması değil miydi gözlerinde ki alazların Ve içine düştüğün o dipsiz kara kuyu.. dindirmedi mi susuzluğunu? Öyleyse kaldır kafanı! kafanı kaldır ve doğrul Doğrul Sensin hindibalara çiçek açtırtacak Rüzgarlara savurup dünyayı arındıracak Sensin çocuklara balon taşıyan Ve sen olmalısın kiraz ağacında yırtılan pantolon Dünya tanırdı seni Depreșen elemler en yakın dostundu Bu sefer sen tutmalısın perçemlerinden ölümün Henüz tanıtmadıysa kendini Sen tanıtmalısın ona sende olan seni Koşmak üze
Comments
Post a Comment