II

Şimdilerde ölü doğuyor çocuklarım

Ey kararan gök

Ey kursağımda katran gibi bulaşan heves

Ey eyli bir hep ile başlayan mutluluk

Ey ölü çocuklarımın üvey annesi.

Zaman gerçekti ve sen hiç doğmamalıydın

Dört kez öpmüștüm lacivert gözlerinden

Dört kez döndü başım

Dört kat daha kirlendi dudaklarım

Dört kez ölmüştün.. dört kez ölmüştüm

Zaman dürüsttü ve sen hiç olmamalıydın

Hep bir acıyla bakardım yağmura

Ve ben, hep gebe olandım kuraklıklara

Hep susuz kalan, hep iki damla da boğulan..

Hep ağlardım kaşlarınla gözlerin arasından

Zaman ise sedece yüktür insanlar arasında..