kendime tenkit

Ey yağmur getiren,

Ey söküp atan kederleri

Ey dört yanından kederi özümsemiș șakayık

Neyi hak bilirsin ki susarsın

Nedir içini karartan

O ki gerçek değil miydi mukadder son

Veya başlatan değilmidir her bir zümreyi

Sen ki Ademin kovulan soyusun

Taşırsın içinde başlangıcı ve sonu

Çocuklar ezbere bilmezler mi senin günahlarını

Değil mi ki yüreğinde cennetin ve cehennemin ihtişamı

Rabbin Yûsûf'un da rabbi değil mi?

Öyleyse bu sürgün yeri bir ana kucağı değil mi sana?

İçine yalın ayak girdiğin ateş, yansıması değil miydi gözlerinde ki alazların

Ve içine düştüğün o dipsiz kara kuyu..

dindirmedi mi susuzluğunu?


Öyleyse kaldır kafanı!

kafanı kaldır ve doğrul

Doğrul


Sensin hindibalara çiçek açtırtacak

Rüzgarlara savurup dünyayı arındıracak

Sensin çocuklara balon taşıyan

Ve sen olmalısın kiraz ağacında yırtılan pantolon


Dünya tanırdı seni

Depreșen elemler en yakın dostundu


Bu sefer sen tutmalısın perçemlerinden ölümün

Henüz tanıtmadıysa kendini

Sen tanıtmalısın ona sende olan seni


Koşmak üzerine vazife olmalı

Dolunaylar avuçlamalısın sultanlar sarayından

Seni ancak sen bilirsin

Birde ben seni 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ayna

Senin kışların vardı..  Gündüz simit satar, akşamları çiçek toplardım  Kara suratlı gök neft yağdırırdı yüzüme  Gök.. ama bi o kadar yakın göğsüne  Sen tanımazdın balonları, kağıt helvaları Her çocuk ağlayarak bakardı yüzüne  Toprak imrenerek..  Senin kayda geçmemiş suçların vardı  Zapt edilemeyen duyguların,  Ufuk aşındıran hayallerin vardı  Alestada hükümlerin vardı peșin sıra  Her Haziran'ının ardından Aralık'lar gelirdi  Ve onu takip eden ayrılıklar  Senin otomobilin sığmazdı bu sokaklara Yolun da pek düşmezdi zaten Öyle ki itfayeler bile geçmezdi buralardan Zaten burada dışa vuran yangın da olmazdı  Kül olup giderdik öylece  Senin şiirlerin vardı  Bir resmin arkasında saklardım hepsini Tasviri için bir şehri anlatmam gerekirdi  Ama nerde şehir, nasıl şehir, hangi şehir?  Senin hafızamdan silinen yüzün var birde  Oysa hiç başarılı değilimdir bu konuda  Anlamadım, bir çay koyayım..  Ha birde senin limonlu çayın da vardı  Olmaz olsun  Olsun
Read more

II

Şimdilerde ölü doğuyor çocuklarım Ey kararan gök Ey kursağımda katran gibi bulaşan heves Ey eyli bir hep ile başlayan mutluluk Ey ölü çocuklarımın üvey annesi. Zaman gerçekti ve sen hiç doğmamalıydın Dört kez öpmüștüm lacivert gözlerinden Dört kez döndü başım Dört kat daha kirlendi dudaklarım Dört kez ölmüştün.. dört kez ölmüştüm Zaman dürüsttü ve sen hiç olmamalıydın Hep bir acıyla bakardım yağmura Ve ben, hep gebe olandım kuraklıklara Hep susuz kalan, hep iki damla da boğulan.. Hep ağlardım kaşlarınla gözlerin arasından Zaman ise sedece yüktür insanlar arasında.. 
Read more