II
Şimdilerde ölü doğuyor çocuklarım Ey kararan gök Ey kursağımda katran gibi bulaşan heves Ey eyli bir hep ile başlayan mutluluk Ey ölü çocuklarımın üvey annesi. Zaman gerçekti ve sen hiç doğmamalıydın Dört kez öpmüștüm lacivert gözlerinden Dört kez döndü başım Dört kat daha kirlendi dudaklarım Dört kez ölmüştün.. dört kez ölmüştüm Zaman dürüsttü ve sen hiç olmamalıydın Hep bir acıyla bakardım yağmura Ve ben, hep gebe olandım kuraklıklara Hep susuz kalan, hep iki damla da boğulan.. Hep ağlardım kaşlarınla gözlerin arasından Zaman ise sedece yüktür insanlar arasında..