müjgan

Gecenin karasında bir yıldız gibi parlar adın, Müjgan,

Dudaklarımda bir dua, yüreğimde en derin yarasın.

Her nefeste ismin dökülür dilimden, usulca,

Bir yangının külleriyle kavrulan serabım olursun.

Bahar ilk çiçeğini açınca sana benzetir rüzgarlar,

Tenimde bir esinti, kalbimde yarım sevdasın.

Adını fısıldar kuytu sokaklarda gece lambaları,

Karanlığın ortasında tek ışığım, tek hatıramsın.

Bir yağmur damlası gibi düşersin solgun tenime,

Yıkanır hüzünlerim, adını duyunca kalbim

Sen susarsın, içimde bin şiir başlar Müjgan,

Bütün kelimeler sana çıkar, her cümle sana dair.

Görsen, ne çok ağlar bu şehir senden ırak, 

Göğsümde bir mavi sızı, gözlerimde hatıran.

Gelişin bahar rüzgarı, gidişin hazan,

Ah, Müjgan, her şey sende kalır, ben yitip giderim.

Bir gün seni hatırlatan bir meltem eser usulca,

Ve bahar dallarında mührün, kokun dolaşır.

Ben sende bulurum en eski sırlarımı,

Sen bende tamamlanan yarım kalan duasın.

Ne zaman aydınlansa gökyüzü, gözlerini anarım,

Bir mavilik taşır ufuk, adı Müjgan olan.

Geceler ansızın konuşur, yıldızlar dökülür,

Ben susarım, her yıldızda adın parıldar.

Bir vuslat kokusu var rüzgarda, biliyorum,

Gönlüm senden yana her nefeste uçar.

Ah, Müjgan, ne bilsen ne kadar büyür içimde aşkın,

Sen varsan ben varım, yokluğunda hep kışa yazarım.

...

Sen ki bir rüya gibi geçtin ömrümden,

Bende bir yangın bıraktın, adı hasret olan.

Artık en derin yarama bile dokunamazsın, Müjgan,

Ben senden kalanla yanarım.. Vesselam