II
Şimdilerde ölü doğuyor çocuklarım
Ey kararan gök
Ey kursağımda katran gibi bulaşan heves
Ey eyli bir hep ile başlayan mutluluk
Ey ölü çocuklarımın üvey annesi.
Zaman gerçekti ve sen hiç doğmamalıydın
Dört kez öpmüștüm lacivert gözlerinden
Dört kez döndü başım
Dört kat daha kirlendi dudaklarım
Dört kez ölmüştün.. dört kez ölmüştüm
Zaman dürüsttü ve sen hiç olmamalıydın
Hep bir acıyla bakardım yağmura
Ve ben, hep gebe olandım kuraklıklara
Hep susuz kalan, hep iki damla da boğulan..
Hep ağlardım kaşlarınla gözlerin arasından
Zaman ise sedece yüktür insanlar arasında..
Yorumlar
Yorum Gönder