Dolunay
İpek dantelden bilekleri vardı Gülcemin
Denizlere rengini veren mavi nefesleri vardı
Öpüşüp koklaşmaları vardı her ayın bedr vakti
Zaman acımasızdı, zaman dayanaksız..
Bir bulut hep takip ederdi onu, bir yıldız hep yol gösterirdi.
Çobanlar kendileri için sanarlardı öyle bilirlerdi
Ama yaradılış sadece onaydı, onun içindi bu alem.
Zaman kördü, zaman hayasız..
Gül parmakları vardı Gülcemin şafak kadar parlaktı
Taç yapraklarla bezenmiș on şeritli bir zindandı
İçinde çocuklar büyürdü onlar mahsur ben mahsun kalırdım
Zaman mutlaktı, zaman korunaksız..
Onu görünce şafak vakti açardı akşam sefaları
Ben gizlice yerdim taç yapraklarını, anne terliginden.
Orkideler ellerinde büyürdü, bahanesiydi annelerin
Zaman zalimdi zaman metanetsiz..
(İnsani eksiklikler nedeniyle yarım kalmıştır)
Yorumlar
Yorum Gönder